Sancýyan , sarsýlan bir yaným var sana dair Üzerini örtme telaþýnda sahipsizliðime aðlýyorum Gidenin ardýndan konuþulmaz derlerdi hani Ýçime attýklarýmýn fýrtýnasýný yaþýyorum
Üzgünüm her giden bende bir þeyini unutuyor Sen son desen bile unutkanlýðýný tadýyorsun Anýlarýn hiç olmadýðý kadar canlý bir pencereden, Suretin de eskimeyen karaktersizlikle bakýyorsun
Yaðmura kapýlmamak için suretini gizliyorsun Dünya telaþsýz halde etrafýný dolanýrken Aþk sonsuzluk edebiyle bir kemanýn telinde Ezgilere pelesenk olmuþçasýna titriyor
Yoksunluðunu sarýp sarmalayýp o derin gözlerine Gömüyorum sen anlamýný ararken gözlerimde Çýðlýklar atýyorum duymuyorsun sessizlikte Ben niye yalan söyliyeyim , seni anlamýyorum
Ben en iyisi en derin yanýmdan susayým Olmazsa sen konuþ biraz da ben dinleyeyim Bana yaþadýðýn en güzel aþkýný anlat Ya da býrak bilen sana bunu yaþatsýn Sen yalan aþkýný bana deðil baþkasýna yaþat...
Yunus Özkan Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.