O an zaman durmuþtu. Evrenin ruhu, bütün güzelliði gözlerimin önündeydi. Siyah gözlerin, uzun saçlarýn. Gülümseme ile; Susma arasýnda karar vermeyen dudaklarýn Dünyam durdu Herkesin konuþacaðý, dilin ilk sözcüðü aþktý Dudaklar konuþtu Bedenimin diliydi bu o an iþte Hayatýmýn kadýný karþýmdaydý Bunun tersini düþünmek, Aþký anlamamak evreni bilmemekti Bu dili bilen kiþi, nerde olursa olsun Ýki insan karþýlaþýnca Geçmiþ ve gelecek önemini yitirir Yalnýzca o an Gök kubbe altýnda Sen ve ben; Ýnsan hayellerinin bittiði bir andý Bunun adý aþktý.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Memet Tekdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.