sessizliğin hemen üzerinde yapılan konuşmalar

Týrnaklarýna
oje sürüyor
kadýným.
Onun meþguliyet
sessizliðini seviyorum.
“Ölümden çok korkuyorum. Ya sen?” diyerek
sessizliðini bozarken
ben biramý açýyor ve
yeni bir þeymiþ gibi
“Asrýn icadý bu! Çevrilerek açýlan bira kapaðý!” diyorum, heyecanla.
“Sana bir þey sordum.” diyor kadýným,
ojeli týrnaklarýndan baþýný kaldýrarak.
Sürekli bir þeyi bekliyor.
Öncelikle bir cevap,
gece üçte iki düzüþ,
sevgi sözcükleri,
klozet kapaðýný
eski konuma
getirmemi bekliyor,
telefonun çalmasýný bekliyor,
indirim günleri
onu dýþarý çýkarmamý bekliyor
bu arada çöpü çýkarmayý
unutmamalýyým…
“Duydum.” diyorum ona.
Elinde tuttuðu törpünün sivri ucu bacaðýmý gösterirken
“Sana bir þey sordum, maþallah cevap vermek için
bir santim uzamadýn.” diyor.
“Bebeðim, ölümden sonrasýna inanmam
doðumdan öncesine inanýrým.” diyorum.
“Yani?”
“Yanisi þu, doðumdan önce
ne acý ne zevk hatýrlýyorum.
Ölümden sonrasý için de aynýsýný umuyorum.”
“Çok can sýkýcý bir düþünce.”
dediðinde telefon çalýyor ve
kadýnsý sohbetlerine içeride devam etmek
üzere yatak odasýna yürüyor.
Sonra
sessizlik baþlýyor
hep oradaymýþ
gibi…




Sosyal Medyada Paylaşın: