Seni beklerken; Yaðmurlarý giydim üzerime. Çelen kuþlarý bile güneþlenirken, Karabulutlar demir attý gölgeme. Ne sana, ne de güneþime doyabildim; Hasretimdi aþk ve aydýnlýk iç içe. Boyumun kýsalýðýna bakma; Biraz çekmiþim galiba, Kýrkikindiler, Üzerimden geçince. …… Seni beklerken; Kordelasý baþka tende, Bir alyans taktýlar ellerime. Ben hep seni beklerdim ya! Þimdi yolumu gözleyenler var, Hayalini kurduðumuz, Panjurlu , Küçük evde. …… Seni beklerken; Caným sýkýldý, Çöp çektim ikimize. Kýsanýn ucu aktý ve bana çýktý, Uzun karalar ise hep senin bahtýndý. Yýllar aðardý, yollar aðardý, Umutlar karardý. Gözlerin bile feri kalmadý. Ümit artýk üç metrelik bezde. … Seni beklerken; Karlar örttüm üzerime. Toprak kadar sýcaktým. Üstümde kaz tüyü yorgan, Baþucumda mermerden kitabe. Kaným çekilirken istirahate, Bir uykum geldi ki, Sorma; Ölümüne!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Yaylacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.