Büyük daðlarýn niþanesidir baþýndaki duman,
Özlem dökülür pýnara, bülbül su içer yanaðýndan.
Yaðmurlar kesilince kayasý gebedir þeytan kýnasýna,
Kederlerin topraðýnda izlerini sayamýyor insan.
Ufka çöken sis perdesinde buðulanýr gözler,
Durduk yere kurulmuyor yarýnlara dair hayaller.
Ömrün her mevsiminde eser acaba diyen o rüzgâr,
Teraziyi kurmamak ne mümkün, meþgul eder düþünceler.
25.03.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.