Bakýþlarýmý tutuþturan bir sen Ben nasýl kapatýrým gözlerimi, Sensizlik pusuda beklerken… Ve unuttururken adýmý yalnýzlýk tebessümlere Nasýl unutayým yüreðimdeki gamzeni, Senli nefesleri içime çekip, Beni býrakmak varken…
Uyku;
Sensizliðin avuçlarýnda büyüyen bir zakkumdur þimdi. Katre katre baldýran damlatýr gözlerime. Kirpiklerim eriyip akarken yanaklarýma, Ben yalnýz sensizliðin esiriyim karanlýklarda... Hangi hançer yokluðun kadar yaralar ki yüreðimi... Hangi lokman gözlerin kadar hünerlidir… Bilmem ki…
Uykusuzluk;
Kirpiklerimde asýlý kalan senli bir busedir Kaybederim diye korkup uyuyamadýðým. Geceler ne memnundur þimdi benden, Ne de muzdarip, Sen yoksan gecelerimde, Karanlýk bile benim gibi sessiz, Benim gibi garip…
Ve sabah;
Vururken yüzüme günün ilk ýþýðý, Hasretin zehri dururken dimaðýmda, Uykusuzluðu uyuturken gözlerim, Beni görenler tutulmasýn diye sana, Seni benden bile gizlerim… Seni senden bile gizlerim…
Yusuf Mescioðlu Yirmibeþmartikibinoniki
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.