Hüzün Mevsiminde Demlenir Çayım

Hüzün demli çayýmý yudumluyorken sensiz.
Semaver sinesini kavuran ateþ benim.
Olmadýðýn demlerde çayým renksiz desensiz.
Gamzenle tütsülensin veda vakti kefenim.

Sanki bir þiir sözü çay desenli gülüþün.
Renk ahenk harmanýna gül usaresi sýzar.
Ýçini dolduransýn vuslata dair düþün.
Yüreðime saklan ki deðmesin sana nazar.

Baharý müjdelerken erguvan kokan dallar.
Benim baharým öksüz ve çayým hüzün demli.
Hasret iklimlerinde sana deðgin masallar.
Demliðimin nefesi buðu buðu elemli.

Çayýn naðme olduðu bestenin billûr sesi,
Emsali bulunmayan gamzenden ilham alýr.
Dudaklara deðince ince belli busesi,
Sel gider de hayalde gamzenin izi kalýr.

Hazan zamaný düþer dallarýn hayalleri.
Hüznüme ortak olur üþüyen kuru dallar.
Ve baharý beklerken Nedim’in nihalleri.
Seni içinde gizler çay suretli masallar.

Çayýmýn rengi hüzün hasretken ellerine.
Ellerin ki her zaman yüreðimin üstünde.
Karýþtýn taptazeyken hazan mesellerine,
Bayram sandýðým demde ellerime küstün de…
Ankara, 24.03.2012 Ý.K

Sosyal Medyada Paylaşın: