tebessümler düþtü yüzümden... gökten inen yýldýzlar gibi... bir anda kayýp gitti.. anlayamadým... tutamadým... tutunamadým bu þehre...
...
bu gece olmasýn istedim... sabahlarýmýz olmasýn... ateþli bir gecenin sabahýnda, buz tutan yalnýzlýðým...
yoksun... boþsun... çekip gitmiþsin... neyin varsa kendine dair, silmiþsin yüzümden... tenimden... bildiklerimden...
sadece soðukluðun var, yataðýmda... baþ ucumda... ama hala, umudum var, umutlarýmýz olduðuna dair...
hala ýþýklý yollardan koþabiliriz diyorum... salýverebiliriz en dik yokuþlardan aþþaðý ruhlarýmýzý...
umut var... aþk var... sevgi var... var oðlu var...
peki var da... neden anlamaz insanlar, anlayamadýklarýna neden anlamsýz isimler takarlar... umarlar....umduklarý kadarýný bulamazlar...
...
(bölük pörçük kýrýntýcýklar)
kayýp düþ(üþ)ler biçimsiz gülüþler... lanetlenmiþ bir þehir... hepsi yalan... yalandan ötesi da dolan...
dolanýyor ruhum, MOR renginin kýyýlarýnda... vuruyor içimden mavi dalgalar... gülümsüyor ruhum gözlerine... en umulmazlar... en umutsuz anlar... yaþanýyor bir bir... tam’ýnýn tersine...
biliyorum... hala umut var... hala varýz...
Hüzne teslim etmiþ olsa da bu þehir kendini... derme çatma yüreklerde yaþananlar var... tarifsiz sevdalara gebe karýnlar...
ve geride kalanlar... bir kaç damla kýrýk göz yaþý... oysa... umut hala var...
&07-09 Ekim ANKARA&
...
Birkan SUCAKLI 08/10/2007 Sosyal Medyada Paylaşın:
hydell Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.