Bin dokuz yüz on beþ kýþý Ölüm yolu Sibirya’da Mehmet yüklü vagonlar. Tespih tanesi, kapkara Uzar gider demir rayda. Bacaklarý soðuk sýzlatýr Bit saçlarda keyif çatar. Dört bi taraf zifir Bakar görmez yorgun gözler. Postallar sidik kokar.
Son durak “Priamur” Boþaltýlýr “tepluþki”ler. Çuval gibi atýlýrlar Beyaz buza saçýlýrlar Bitkin, yorgun Mehmetçikler.
Ýki vagon Ýstiflenmiþ týka basa. Ýçinde yetmiþ Mehmet Unutulur günler boyu. Erzak sanýr urus onu.
Kara vagon içinde Feryat eder yetmiþ kiþi. Önce ayaklar donar Sonra bacaklar. Kýrmýzý bir turp olur Kollar, eller, parmaklar.
Son nefesler alýnýr Mevlaya yalvarýlýr. “Eþhedü” çeker kuru dudaklar. Gülden bir bahçe olur Kapkara “tepluþki”ler. (Not: Priamur: Rusya’da esir kampý. Tepluþki: Rusça vagon)
Sosyal Medyada Paylaşın:
erhanbay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.