ak düþtü saçlarýma döküldü kipriklerim yine gitti gençliðim saklýdýr bütün bildiklerim gözledim iç çekiþlerimi toprak neylesin umursamadan yürüdüm yýllar yýlý kovaladý yollar ise nafile.
toprak çatlak hasret kalmýþ suya eller ise nasýrlý dünyada var ölüm uzak deðil insana tükenecek bir gün son nefes.
mevsim duyar sesimi damla damla düþer gözyaþlarým toprakta hüzün vardý birde yalnýzlýðým ve gözyaþým sabahýn ilk saatinde izliyordum güneþi.
gönül ferman dinlemedi hüzün koydu içime soramadým bulutlara yaðmuru pusu kurmuþ ölüm kayboldu yalnýzlýðým ölümsüzdü sanki toprak su ve güneþ... Hüseyin YANMAZ 23/03/2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tercanlı24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.