Uzak düþlerin güzergahýndayýz biz seninle Ayrýyýz düþlerde bile Ayný düþüncelerden geçen iki insan Ayný sabaha uyanan iki insan Ayný rüyada ama ayrý dünyada olan iki varlýðýz biz seninle Uzun uzadýya varýz, Oldukça derinde, diplerde varýz.
Orada, uzakta bir annenin yere deðiyor zümrüt yeþili eteði Gördün iþte Tam orada Öpüyor yerleri, tozlarý yutuyor Kýzýysa eteðini çekiþtiriyor eli aðzýnda O þaþkýn bakýþlarýný dakikalarca silmiyor yüzünden Çocuk taze açmýþ papatyalar kadar canlý, beyaz Saçlarý altýndan emanet, inanýlmayacak parlaklýkta sarý Küpelerine gidiyor elleri Ellerinde yaprak desenli küpeleri Ýki yandan sarkan küpeleri bir bütünü yeniden doðurur gibi Bir bütün... Bir bütün ki, ayrý güzergahlarda bir bütün Ayný ýþýltýda bir bütün Ama neyi deðiþtirir birbirlerini görmemesi bu iki bütünün?
Cemile Sönmez
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cemile SÖNMEZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.