Senden nefret ediyorum..,
dedi bir gün bana.
Sen..!,
Kalbini dinlemeyi,
mutlu olmayý,
ne istediðini,
hatta sevmeyi,
bilmiyorsun dedi.
Biraz olsun kendini,
geleceðini düþün,
kalbinin sesini dinle,
öðren bunu artýk,
korkak olma dedi.
Aþktan,
mutluluktan,
korkuyorsun sen,
sevmeyi bilmiyorsun,
anlamýyorsun dedi.
Sil. Sil. Sil...! dedi.
Sil at kafandakileri,
yüreðindekileri,
belki o zaman daha kolay olur,
ama sen korkuyorsun dedi.
Sen beni yýktýn,
bana ve kalbime ulaþtýn,
beni benden aldýn,
haberin yok mu dedi.
Kalbimle kafam ayný þeyleri,
hissetmiyor,
söylemiyor,
bilmiyorum sensiz ne yaparým
ama beni unut derken,
Ben de ona;
"Seni Seviyorum" dedim.
içimden...
kendim bile duyamadým,
yüreðimdeki o fýsýltýyý,
dondum kaldým,
yüreðim buz kesti,
sustum...
susarak bekledim,
susayarak özledim,
Güneþim olsun istedim,
yaðmurum,
baharým belki de,
umut ettim,
anladým...!
Anladým ama artýk çok geçti,
Çünkü O kafasýndakini seçti,
Bense,
yüreðimdeki buzullarla
ýsýnýyorum hala...
itiraf ediyorum ama,
bunu kendime tarif edemiyorum,
tarifi yok bunun,
arifi olamayýnca yüreðimin...
Serdar Coþkun...