HEP BİR YALNIZLIK

Temiz aþklar yaþanýrdý ya eskiden,
Hanii boðaz yolunda kol kola yürüyen
Aþýklar olurdu herzaman.
Herzaman gölgeliðinde oturup
Çam aðaçlarýnýn,
Heyecanla anlatýlýrdý tüm gün içinde yaþananlar.
Elleri de yüreði gibi sevdalaþmýþ,
Kasvetli ellerini tutardý sevgilinin.
Temizdi o zamanlar aþklar
Kirletilmemiþti.
Yalnýzlýk kokmuyordu,
Ama sakindi.
Harmanlanmýþtý akasya aðacýyla kokusu,
Öylesine güzeldi.
Çýplaklýklarý söðüt aðaçlarý kapatýrdý,
Seni seviyorum sözcüklerini ise
Herzaman bir demet gül.
Dedim ya eskimemiþti o zaman aþklar
Oysa eskidendi,
Eskinin eskitilemeyen aþklarý,
Þimdilerde ise yaþanmýyordu
Bogaz yolunda.
Çam aðaçlarýnýn altlarýný,
Ayrýk otlarý kapatmýþtý.
Elleri sevda kokmuyordu çoðunun,
Hep bir ayrýlýk sözcüðünden ibaretti.
Akasya aðaçlarýnýn kokusu kalmamýþtý,
Sevdayla harmanlanmýþ.
Hep bir yalnýzlýk kokuyordu hava,
Hep bir ayrýlýk.

FURKAN CAYMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın: