BU ŞEHİR

BU ÞEHÝR

Siyah bir tül gibi iniyor gece
Bu þehrin rüzgârlarý baþka
Baharý yazý kýþý bir baþka
Bir baþka bu þehrin insanlarý
Gözleri fýrýl fýrýl yüzleri korkuya bulanmýþ
Sokaklarý puþt geceleri kancýk olmuþ
Yiðitliðinde
kardeþliðinde
yalnýzca namý kalmýþ dillerde

Sevdalar bile parayla alýnýr olmuþ
Gencecik kýzlar sokaklara düþmüþ
Hayat denilen þey, sadece para olmuþ

Ah benim eski insanlarým
Utanmayý bilen ar namusu bilen atalarým
Þimdi nerede utanma
Hani siz derdiniz ya “Vel haya vel iman”
Ýþte aynen öyle

Beyaz bir tül gibi iniyor sabah
Ve kaçýncý kez geçiyorum bu tüllerin arasýndan
Beni yýllarca evime taþýyan bu sokak
Bu küçük ve yorgun evler
Bu sonradan görme apartmanlar
Gösteriþli pastaneler
alýþ veriþ merkezleri

Bir tünelde yürüyormuþum hissi veren
Ýki yanýmda dizili olan aðaçlar
Geçmiþin adým adým uzaklaþan görüntülerine dönüþüyor

Tüller uçuþuyor açýk pencerelerden
Ben taþýyorum gecenin gürültüsünü
Hayaller
gerçekler
Ve þarabýmda eriyen buz

Bu þehir tüm kapýlarýný açýyor
Kendini karþýlayan
ve terk eden herkese




10.05.2006 / ANKARA

Sosyal Medyada Paylaşın: