KISKANSIN
Seni kýskanýr güzellik
Görse karþýsýnda seni
Güzellik güzelliðinden utanýr
Karþýsýnda görse gördüðüm güzelliði
Kal derim kalmazsýn, dur derim durmaz
Madem canýmý da al öyle git
Git de beni Karadeniz eyle
Git de gözlerimi Çoruh kýskansýn
Koyup gittin, yollarýma bak dedin senelerce
Yardan yara attýn beni, ben sana yar dedikçe
Yokluðun zindaným oldu, gözlerinse kelepçe
Esareti esir aldým, ben sana esir oldum
Gözlerine, bir utangaç bakýþtým gözlerine
Kekse sürme olaydým da, sürüleydim gözlerine
Kirpiklerinin arasýndan seyrederken gözlerini
Güneþi seyreden Nemrut kýskansaydý beni
Keþke bir ince sürme olaydým da
Hep gözlerinin önünde olaydým
Ya da baktýðýn bir ayna olaydým da
Baktýðýn an çatlayýp kýrýlaydým
Sürme ne olur gözlerine, sürme sürmeleri
Gözlerine sürüleyim sürme diye çek beni
Ýster sürme diye çek gözlerine beni
Ýster gözlerinden sürgün et, süründür beni
Bir ses versin yeter, izi kalýr her sesin
Sesin kaldý yüreðimde, izin kaldý her þeyim
Dövünsün þimdi Midas duyamadým diye seni
Dövünür sessizliðim duyamayýnca seni
Bir ses ver de cevapsýz sorularým cevaplanasýn
Bir ses ver de ardýndan feryadým yankýlansýn
Açtýðýn yaraya tuz basar sessizliðin
Sen susacak mýsýn daha, çýkmayacak mý sesin
Derdimi dinleyen bülbüllerin kesilirdi nefesi
Sesimden seni dinler sessizliðin sesi
Seni beklerken ben dizeler dizerdim
Seni beklerken kumrular kýskanýrdý seni
Bu kadar zalim olma taþýdýðýn taþ mýdýr
Canýmsýn cananýmsýn bu iþkence hak mýdýr
Eyüp oldum, sabrýmýn son demindeyim
Aþkýndan payýma düþen ahu zar mýdýr
Bir Ali Halep’lerde yüzülürken
Bir Ali buralarda üzülür
Kýymetin fermaný kýymetsizin elinde, neylersin
Kýymetlinin kýymeti daha sonra bilinir
Hasretin dizginleyemez beni, aþkýn þaha kalkmýþken
Bolunun daðlarýnda dolaþýrým gece uyurken
Þimdi kýskansýn Köroðlu kýskansýn beni
Rüyalarým bile isyana yeltenirken
Uykusuz gecelerim senden bahsederken
Yýldýzlar intihar ederdi seni söylerken
Þafaklarda kurtuluþ umardým senden
Ufukta sen doðardýn, gece biterken
Gelme daha istersen býrak hasret yorulsun
Kaþlarýný çat da daraðacým kurulsun
Gözlerin Azrail’e sunarken beni
Kýskansýn beni ölüm, beni ölümler kýskansýn
Sanki Maliðin kapýsýndan girmiþ gibiyim
Tutuþtum dört yanýmdan sarhoþ gibiyim
Savurdun Hallaç gibi savurdun küllerimi
Pare pare eyledin yar söndüremedin
Akoluk’ta yamaçlar çiçeklenip taçlanýrken
Ay geceye doðarken gece aklanýrken
Güzellikler doðarken doðduðum yere
Kaç bahar bekledim, bu bahar gelecek diye
Gize utanýr mý bilmem Beyaz’ýn çýksa gizi
Sýrrýmý söyleyen satýrlarýn yaktým hepsini
Sýrrýn ser götürürken dilimin serhattin de
Sýrrýn kabrim olur, diri diri gömerdi beni
Ben anlayamazken beni, beni kimler anlasýn
Beni anlayanlar sükût ile söylesin
Bu yara aþikârdýr yarayý açan yâre
Merhem neylesin bana, söyle lokman neylesin
Bana cehennemdir kalbim, kalbim senin cennetin
Beni sürgün eyleyip, seni mihman eden kalbim
Sabýr taþýndan daha sabýrlýymýþ meðer
Sözlerinle taþlanýp, sana kýrýlmayan kalbim
Yollarýna bakarken içli dualarým uzasýn
Dualarýma kattým seni Allah ile anarým
Ey benim duam! Beni dualarýmla baþ baþa býrak
Dualarým biterken, seni âminler kýskansýn
Bir kanlý harp olsaydýn, ömrümce bitmeyecek
Ömrümce savaþýrdým uðruna ölünceye dek
Maðrur olma her mevsim bahar deðil.
Dünya Süleyman’a kalmadý, sana da kalmayacak
Çilelerle donattýn bu kervanýn yükünü
Kütahya’lý bir gence yükledin yar yükünü
Kervan kuyularda yol alýrken, kendine olmaz felahý
Bir el ver de ya Rab sana döneyim yüzümü
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.