kapayýp gözlerimizi kendi tünellerimizde dolandýk beþ dakikacýk sen istila edilmiþ göðündeki bulutlarý nefesinle daðýtmaya çalýþýyordun ben içimin yankýsýnýn kör ettiði kalemime bakýp susuyordum yarýmdýk ikimiz de bir dolu þeyimiz olduðu halde sözlere gerek kalmadan yeminleri hiç ederek dinledik birbirimizi
týkayýp kulaklarýmýzý toplumun þekilsiz kaygýlarýna bir anlýk mutlu taklidi yaptýk seni sevimli bir badem aðacý sarmalýyordu ben yeþile acýkmýþ kilitli bahar gibi sayýklýyordum sensizliði arýnmýþtýk bir ýssýzda yitirilmiþ her sýzý gölgemizdi dedikodulara aldýrmadan inandýk birbirimize
iyi ki.
21.03.12
Nadir
Sosyal Medyada Paylaşın:
astakoz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.