Zerre

Küçük bir toz zerresi,
Karlarýn arasýnda;
Kýyým, kýyým kýyýlýyor,
Üþüyor,
Eriyor kar,
Donuyor yürek,
Bakakaldýklarýma akýyor...
Yok oluyor onca beyazlýðýn içinde
Belki üstünde
Donacak birazdan beyazlara
Ha desem buluttan sýyýracak kendini güneþ
Ha diyebilecek mi? Güneþ...
Uðraþ verecek mi? benim kadar.
Acaba görmüþmüþ müdür?
Daðýn zirvesinden
Soðuk tenli buzlara düþtüðümü
Ve yelinde savrulduðumu?
Annesine nazlandýðý gibi yavru
Nazlanmaz mý? Daðýna, rüzgar
Biriyim bende binlercesinden
Gövdesinden ufalandýðýmda annemin
Görmez ki... Beni,
Rüzgar yavru dað annesine nazlanýrken
Oyuncaðý oluyor toz zerresi
Ve ben,
Oyuncaðýným senin,
Oynayabildiðin kadar oyna,
Benden akanlarý sen anlat,
Yanýyorsa da caným,
Sevinçlisin ya sen,
Bir tutam sunarým
Karalarýmý çözer beyazlarýmdan.
Ýçinde yüreðin olsun
Varsýn oyun olsun
Uçsuz bucaksýz olsun
Oynayýþýn benimle
Toprak sancýsý çeken
Bir filizin dibine savur beni
Nakýþ, nakýþ iþlenmiþ
Düðün heyecanýnda olan
Gelinin çeyizine vurma beni
Kararttýklarýmla kararmasýn ýþýklarým
Her gün temizlenen pencere önlerine deðil
Dünyasýný aðzýyla tanýyan bebeklere sun beni
Dillerinde gezineyim masumca
Ve günahsýz bedeninde yok olayým..

Mehmet Selim Bataroðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: