nedensiz bir tebessüm hayata

Hani bir durgunluk çöker üstüne
Hülyalara dalarsýn
Biraz hüzün biraz sevinç
Sokaða çýkýp yürümek, sadece yürümek istersin
Ýnsanlarýn yüzlerindeki ifadeleri tartýp
Bulmaca çözer gibi çözmek
Sonra tüm ifadeleri unutmak
Anlam yüklemeden, yüklenmeden bir þeyleri
Adýmlamak…
Olgunlaþmamýþ düþünceler beyninde dolaþýr
Ucundan tutup tutup býrakýrsýn
Yani hiçbir amacý yoktur o anýn
Bir gurme edasýyla yalarsýn dudaðýndaki yaþamý
Damaðýndaki tada göre deðiþir yüzün
Sen bir anlýðýna baþkasý olursun
Baþkalarý sen.





Yine anlatamadým biliyorum…




Diyelim ki bir deniz kenarýndasýn
Ayaklarýn suda
Dalgalar hafif hafif okþuyor tenini
Ruhun da nasibini alýyor bundan fazlasýyla
Kedi gibi sokuluyorsun kendine
Sýrnaþýk bir halin var yaþama -bir de sevimli-
Maviye dalýyorsun
Saçlarýn uçuþuyor rüzgardan
Gözüne kum kaçýyor
Bir kelebek kanat çýrpýyor önünde
Koluna bir sinek konuyor
Herkes kendi halinde
-Yaþýyor-
‘Bahar gelmiþ’ diyorsun kendi kendine
Hayata tebessüm ediyorsun
Hayat da sana el sallýyor
Sakin
Suskun
Umutlu
Kutlu bir gün iþte!
Sen sadece yaþýyorsun…


Sosyal Medyada Paylaşın: