Kafamda eski yüreðimde.. Yeni aþklar bana göre deðil ve yeni cümleler… Ben birbirlerine bakarken yüzleri kýzaran bir neslin mensubuyum, o çaðlarý yaþadým.. ... Teknoloji yoktu ama heyecan vardý… Telefon mesajý yerine postacýnýn yolunu gözlerdik… Sevdiðimizin tenini deðil gönderdiði gülün kokusunu nefsederdik, yani “hayvani” deðildi duygularýmýz… “Ar” ederdik öyle düþünmekten bile!...
Ben dinozorum biraz…
Tek taþlarýn, pýrlantalarýn adýnýn dahi anýlmadýðý, sevdalarýn üzerine gölge býrakýlmadýðý, “bir bakýþýn” paha biçilemez olduðu “zamanlarýn” ürünüyüm ben… En pahalý olan yürekti, en deðerli olan sevgiydi samimiyetti, hatta “tebessüm” en muteber madendi… Belli ki bozulmadýk henüz, erozyona uðramadýk, dejenere olmadýk, bozulan bir nesile raðmen!...
Ben dinozorum biraz…
O yüzdendir bugünün aþklarýný kabullenemeyiþim… Hayvani münasebetlerin adý aþk, pahalý hediyelerin adý sevgi, gösteri budalalýðýnýn ve “et teþhirciliðinin” adý “medeniyet” deðildi bizim zamanýmýzda… Mektuplardaki satýrlar bin bir heyecan ve umutlarla yazýlýr, kaðýtlar katlanýrken aralarýna rengarenk gül yapraklarý yerleþtirilirdi “sevgi” kokmasý için.. Þimdilerdeki gibi “et” kokmazdý, “fuhþiyat” kokmazdý…
Ben dinozorum biraz….
Ah!.. Ýnsan gibi yaþamaktan, tattan lezzetten uzaklaþtýrýlan nesil!... Bilseydiniz “dinozor” olmak nasýl bir mutluluktur, hiçbiriniz böyle “fino, çomar ya da tekir” olmazdýnýz…Yüreðinizden uzaklaþmaz nefsaniyetinizin esiri olmazdýnýz… Hiçbir þeyi birden tüketmez bir ömre yayardýnýz… Aðýr gelmezdi iki kiþilik hayat…
Ben dinozormuþum!!!! Ne güzel… Ben aþkýn ne olduðunu da, ne olmadýðýný da biliyorum… Peki; “dinozor” olmayanlar; SAHÝ; SÝZ NESÝNÝZ???
"Kadir Albayrak" Sosyal Medyada Paylaşın:
kasev Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.