Kar Düşer Saçlarına Çocukların...

Ne kaldý geriye, acýlarýndan baþka
Bir çölün orta yerine bîkes býraktýðýn
... Benden geriye ne kaldý;
Bir balyoz vuruþuydu feleðin bana biçtiði
Çarmýha gerilen yüreðimdi, sen giderken
Kal diyemezdim, kalmazdýn biliyordum
Çocuk gözleri gülüþün gözlerimde
Umutlarýmý da götürdün, gece yarýsý
Mezara dönüþtürülen bedenimdi
Ayazdý, dudaklarý sözcüklerin
Ölüm kusuyordu çýplak bir feryat,
Duygularým, bir bir mýzraklanýyordu
Budanýyordu çarký ayrýlýðýn kývýl kývýl
Gidiþinden beri kalan bir tek uçurumdu
Ne kaldý geriye, topraða düþen göz yaþlarýmdan baþka…

Yaðmur da, eski yaðmur deðil bu kentte
Bir hançerin kalbe vuruþuydu gidiþinin ayak sesleri…

Ne çare; yoksunluk anlatýlmaz haldan anlamayana
Filizlenen acýlarda, boy verir hüsran
Yanýk bir türkü çalýnýr, baðrýnda þafaðýn
Parsellenen yarýnlara gebedir;
U-mutsuzluðun lal dili…
Yarasalarla izlenir, yasaklanan doðuþu güneþin
Ne kalýr geriye, yoksa bu kente -nefes veriþin-
Hüzün alýr kaldýrýmlarda, yürür yetimliðim
Ýzleri de silinir bütün aþklarýn ketumluðu
Bir militan olur, ihanetlere uðrar bu yürek

Bileti kesilir bir hayatýn, bir baharýn, bir yarýnýn
Yoksan bu kentte kar düþer saçlarýna çocuklarýn...
Dündar Sansur
Sosyal Medyada Paylaşın: