Ne tadý, ne tuzu kaldý âlemin,
maþalar kor oldu, uzanan eller kimin!
Bir dile gelse
feryadý yankýlanýr kaldýrým taþlarýnýn,
huzura kollarýný açmýþ özlem ile
bu akþam duasýný dinledim sokak lambalarýnýn.
Ýstersen biraz giz konduralým orta yerine,
sen duydun mu bilmem
Davut’tan gelen selamý aldým, baþým gözüm üstüne.
Buzlar eriyor, mevsimlerden haberin var mý,
bak; karalar düþtü daðlarýn ak saçlarýna,
söyle deðdi mi;
þehrin göbeðinde yükselen dumanlara!
Gecelerin saltanatý bitiyor, bedenler ýsýnacak
zira;
yarýnlara dair umutlarým tükenmedi daha.
Elbet kimliðini bulacak insaným, kökleri ýslanacak,
þen bülbüllerin þarkýlarý dinlenecek pýnar baþýnda.
Öyle ya da böyle her nefeste eksiliyor vade,
iþte bahar geldi yine, sen de katýl doðanýn cümbüþüne.
Hadi;
bütün yelkenlerini aç kardeþliðin deryasýna,
açan güllerine katkýn olsun bu bahçenin topraðýnda.
20.03.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.