AŞK BENDEN SANA MİRAS

Önceleri kýmýldar usul usul yoklardýn;
Yok sayardým nedense sana dâir hâlleri.
Sonra aldýn yürüdün kesilmedi hiç ardýn
Duramadým önünde yýkýp geçtin hallarý.

“Kaçamazsýn!” der gibi çýkýp durdun karþýma
Bazen aldýn sazýný ahvâlinden dem vurdun
Tutumuma diklendin; günü çaldýn baþýma
Ve kader tezgâhýna kirmen diye savurdun.

Anladým ki kaçýþ yok; kök salýp yüreðime
Bünyeme nüfuz ettin: Ben hep sende solurum.
Sen bakma; “Ben, eski ben deðilim.” dediðime
Mýsralara nakþolup kokunda kaybolurum.

Þifreyi çözdün artýk tercih sana kalýyor;
Ya ömrünce çekecek ya çekip gideceksin.
Hiçliðinde kaybolan nereden yol buluyor?
Ben nasýl yaþadýmsa sen de öðreneceksin.

Attýðýn her adýmda aldýðýn her nefeste
Süzdüðün þarkýlarda büyüsün firâkýmýz.
Ýçine doðru yürü duygulardýr berceste.
Göreceksin; “Biz deðil, büyük olan aþkýmýz.”

Müsterihim, ölsem de gam yemem; anlasana!
Ben sevdânýn tayfýndan ruhuna akýyorum.
Devir teslim zamaný geldi çattý al sana;
Bu aþkýn kalemini mîrâs býrakýyorum.

13-04-2010

Salih ERDEM / AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: