Yalnýzlýðýn köhne sokaklarýnda dolaþýyorum
Ardýma bakmadan
Ne sen varsýn, ne de senden bir eser
Seni düþündüðümü bilmeyeceksin
Bu varoþlarda sessiz dolaþýrken.
Kalbim yýkýk þehirler gibi
Depremler altýnda kalmýþ kaderim
Ne varolabildim sensiz
Ne de yok
Serzeniþlerim oldu Tanrý’ya
“neden birleþmedi kaderimiz”
Yakamozlarý özledim ben
Muammalar kaplarken yüreðimi
Engin dalgalý denizlerinde.
Ey uçurum gözlü sevdiðim
Gelmeyeceksin bilirim
Okumayacaksýn bu son satýrlarý
Sen bana hüzün, ben sana sürgün.
Ruhum veda etmekte þu aciz bedene
Rabbe kavuþmaya beþ kala
Tüm umutlarým firarda.
Gidiyorum, sana hasret biçare yollarda.
Gezdiðimiz soguk caddeler,
Köhne kanepeler geçerken hatýrýmdan
Çaresiz vedasýz gideceðim
Birkez bile kucaklamayan þehrimden.
Aðlama sevdiðim!
Gözyaþlarýn oktur yüreðime
Ben seni sensiz yaþadým
Altýn kafesimde.
Nefesime sakladým hiç tükenme diye.
Keþkeler fazla geldi
Asi, kahrolasý yüreðime
Parmaklarýmsa aðýr.
Ben gittim
Gitmek istemediðim yerlerden
Ve zalim yüreðinden.
Þimdi son bir iyilik yap kendine
Ve seni bir ömür yüreðinde gizleyene
Yaptýðýn son iyilik olsun bu.
Býraktýðýn elleri ara, kara topraklarýn altýnda
Bir þey bulacaksýn orada
Ayrýlýrken býraktýðýn
Çürümüþ bile olsa ellerim
Gördüðün an bu benimdi diyeceðin...
04-11-2006
Senay Gilor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.