Çok çetin savuþan bir kýþtan sonra;
Yazýn müjdecisi nevbahar geldi.
Ýnine çekilen tüm mahlûkatýn;
Güneþi görünce yüzleri güldü.
Her biri kavradý ýþýk ihtiyaç,
Iþýk olmaz ise güneþ bile aç…
Kuruyan dallarda çiçekler açtý;
Tekrar þahit olduk kâmil hayata.
Lal olan bülbüller neþeler saçtý;
Karga hasedinden daldý feryat’a.
Her hazan demek ki doðuþa gebe;
Doðar, ölür tekrar dirilir bebe…
Birazcýk tefekkür ehli kullara;
Hayatýn devamý anlatýlýyor.
Düþünce iklimi zayýf çullara;
Fikir hazinesi damlatýlýyor.
Ta ki! Ýçlerinde þüphe kalmasýn;
Mevcut imanlarý kýra çalmasýn…
Dört mevsim aslýnda ibret levhasý;
Nasibi olup da gören çok mutlu!
Dünya imtihaný görme sahasý;
Kazanana hayat tam tekmil kutlu!
Ýnsanlarýn çoðu anlamaz zahir;
Hele ki gelenler; zamaný ahir…
Salih Yýldýz…19.03.2012
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.