OLMUŞUZ

Bir katrede gizli âlem olmuþuz.
«Oku»yup, yazmaya kalem olmuþuz.

Gönüller ki, güzelliðe müptelâ,
Sevgiyle yoðrulmuþ âdem olmuþuz.

Boynumuzda kement olan gurbetin,
Derdiyle, gamýyla hem dem olmuþuz.

Her nefeste yâr adýný sayýklar,
Bir ince sýzýdan verem olmuþuz.

Topraðýna yüz sürelim o Gül’ün,
Yapraðýna düþen þebnem olmuþuz.

Yarýn belki, gün batýdan doðacak,
Ufuklara bakýp elem olmuþuz.

Yan ki küllerini savursun rüzgâr,
Göklerde açmaya Kerem olmuþuz.

Sararýp solmayan baharlar hani?
Biz ömürden yana çiðdem olmuþuz.

Gafletin tahtýnda saltanat sürmek,
Bir iðne etmezmiþ, Ethem olmuþuz.

Hikmet ikliminden huzur devþirdik,
Çaðýn illetine merhem olmuþuz.

Münzevî hayatlar nefsin hapsinde,
Ýsyan zulmetinde mâtem olmuþuz.

Duygularý gözyaþýyla yeþerttik,
Bedbaht yüreklere meltem olmuþuz.

Aþkýna düþene ateþ neylesin,
Ey yâr sýrýlsýklam özlem olmuþuz.

Servet Yüksel
Sosyal Medyada Paylaşın: