Gül Olsun
Bir hayalden ibaretmiþ bu cihan,
Öteleri hatýrlatsýn rayihan,
Ey gönül sahibi özün gül olsun.
Haddi aþanlarý zelil ederler,
Sadýklarý sever, Halil ederler,
Ateþe atsalar közün gül olsun.
Sükut meclisleri kurmuþ erenler,
Halden hale girer kulak verenler,
Sen bir þey söylersen sözün gül olsun.
Ömür bitip sefer günü gelende,
O iman nurunu görsünler sende,
Mezarda topraðýn, tozun gül solsun.
Gurbet sofrasýnda susadýk, açýz,
Sadra þifa bakýþlara muhtacýz,
Yumdukça açýlan gözün gül olsun.
Bir ah çekip gökkubbeye salalým,
Biz garibiz, nerelerde bulalým,
Yürüdüðün yolda izin gül olsun.
Aþký bulan erer sýrrýna Þems’in,
Alemlerin dürüldüðü ademsin,
Tebessümün selam, yüzün gül olsun.
Ýçimizde ümit-korku kaynýyor,
Zaman hoyrat, sanma oyun oynuyor,
Her mevsim derdiðin hüzün gül olsun.
Servet Yüksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.