İstanbul'a bir iki…
Þehirler, þehir diye seni bilirler Ýstanbul…
Adýný veremeseler de kendilerine,
Ellerin gibi bakmaya çalýþýrlar, gözlerin gibi görmeye,
Kulaklarýn gibi duymaya çalýþýrlar, kalbin gibi sevmeye…
Ve insan senin içinde sen insanýn kalbinde…
Konuþmaya baþlar bedenler kendilerince…
Eller, sýcak bir dokunuþ diye seni hisseder,
Gözler, cennet diye seni görür,
Ayaklar, sevda diyerek sana gelir…
Diller, senin için bir þeyler söyler…
Ve bedenler sende hayat bulur!
Her nefesi alýþýnda veriþinde…
Tarih baþlar senin varlýðýnýn baþlamasýyla…
Sultanlar seni fetheder Ýstanbul
Padiþahlar sende taht kurar
Fetihler sende tamamlanýr Ýstanbul
Devletler seninle þehr-i ser bulur…
Ve sen her zaman kalplerdeki huzursundur…
Aþklarýn adýna da artýk Ýstanbul konulur…
Seven sevdiðine sokaklarýnda, caddelerinde, mekânlarýnda kavuþur…
Âþýklarýn Boðazýnda kelepçelenir, el ele tutuþur
Ve iki kýta senin sayende birbirine kavuþur…
MS
24.01.2009
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.