Ey yarasýndan kanadýðým, Yarasýna kanayamadýðým yaram! Hüznün sol yanýna bir çocuk aðlar, Gözlerinden... Düþerken düþleri, Kýrýlarak sevinçlerinden... Yaþlarýyla tenhama kanayarak, Damarlarýmdan damla damla ak-ýtýl-arak... Söyle çocuk! Kaç kez daðýtacak dimaðýmý, Sapanlarýnla fýrlattýklarýn? Daha ne kadar çiðnenecek, Örselenmiþ hayallerinde oyuncaklarýn? Konuþsana çocuk! Susmasana!... Kim onaracak, sinemdeki kýrýðý, Hangi eller diker þimdi, içimdeki bu parçalanmýþ yýrtýðý? Ve kim terennüm edecek hüznünü, Kim savuracak, üflediðin o vahþet-i zulmü? Söyle! Kim?...
Deþiliyor Gazze’nde, bir ana þefkati Ciðerlerinde limelenmiþ feryad-ý figân... Debreþirken matemi ve de sabrý Yarab, bu nasýl bir iman?!.. Bak! Uðurluyor þehadeti arþ-ý alaya rayiham. Rahmetiyle Rahmanýn, Hýçkýrýyor hüngür hüngür âsuman... Kalk, n’olur! Öyle durma ana! Bulan efkarýmdaki sýcak kana. Sanmaki döndürülmeyecekler, Bilesin ki söndürülecekler... Nazenin güllerini deþen nâ-mahrem dikenler...
Vurulur Ramallah’ta bir baba En derininden... Acýmasýzlýklarýn enkazýna yitirirken yavrusunu. Körpeciðine bakarken bi/çâre Seyreder vurdumduymazlýðýnda ibret-i alemi. Utanma baba! Utanmýyorken utancýndan utanamayanlar!... Çek içinin en dibinden bir âh! Âhýn ki, seb’a semavatinde direkler kýrsýn! Kahrýyla ahýn, utanç duvarlarýný yýksýn.Yýkýlsýn!...
Ve bir dünya susar, Ah-u zar kalbinde Mescid-i Aksanýn. Kor ateþler yaðar Nablus’un baðrýna, alev alev... Söyle Nablus! Yok mu narýna yananýn Varmý ki yarana dermanýn? Söylee! Yok mu?... Aký-týlý-yor hala sokaklarýn kan-u revan Sökülüyor baðrýmdan kaldýrýmlarýn hal-u periþan... Dinsin Yarab,dinsin!!! Dinsin bu acý Dursun göz yaþý Kurusun n’olur,kurusun,kurusun bu kan!!!
Ey zulmün diyarý, Çaresizliklerin aðyarý, Yaramýn dermansýz yar/ý/ðý Kaldýr ellerini, Bak gözüme! Kus içindekileri, Rahmindeki zulmün yüzüne! Ve tükür isyanýmý, Laf anlamaz rezilin bedbaht ÖZÜ/rü/NE...
Sezgin Karadað Sosyal Medyada Paylaşın:
kırıkçırpınış Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.