Hürriyet
yaþamaktý adý bu illetin
en tenha sokaklarda vurularak
ölmekti karnýn aç, üstün sefil
karanlýktý caddeler
her sokak baþý loþ ýþýklar vardý
düþünce hapsolmuþtu tenhalarda
bir mülteci tarafým dokunuyordu yalnýzlýða
bir de devrimci yaným
insanlar öylesine geçiyorlardý benden habersiz
oysa ben hepsinin farkýndaydým
o vakit vuruyordu ay ýþýðý penceremden
tek dostum sýrdaþým aynalar kalýyordu
koskoca boþlukta
yýldýzlar kadar uzaktý insanlar yalnýzlýðýma
bense bir nefes kadar yakýndým onlara
bazen bahar oluyordu aðaçlar
bazen de kýþ
kimi zaman çiçekler açýyordu
mevsime aldanarak
kimi zaman her mevsimde kuru kalýyordu dallar
o zaman hüzünlü bir þarký duyuyordum kulaklarýmda
beni öldüresiye çalýyordu sonbahar
boðuluyordum;
en olmak istediðim anýnda hayatýn
sonra bir bir siliniyordu suretler hafýzamdan
artýk geriye en olmadýk anýlar kalýyordu
isyan gibi, kavga gibi ve yalnýzlýk gibi
bir de sen kalýyordun yanýmda hürriyetim gibi
rüzgar çýðlýk çýðlýða deviriyodu aðaçlarý
sanki biraz korkaktý o yýl sonbahar
eylül bir muhabir gibi söylüyordu olacaklarý
kulaklar saðýr gözler görmüyordu
insanlar para ile satýn almýþlardý özgürlüðü
oysa tutulur bir yaný yoktu hürriyetin
soyut bir tadý vardý yalnýzca
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.