bizler bu dünyanýn kötü birer oyuncularýyýz sahne tamam dekor da tamam ama oyunculuk hiç yok mekan bizim gibi þekilleniyor bizler de karanlýk gibi aydýnlýða muhtaç kalýyoruz her demde birimiz yakýlýyor, yýkýlýyor diðerimiz sahnedeki figuran yönetmen çekmeye devam ediyor her seferinde ayný seneryo bazen yüzler farklý, isimler farklý oluyor ama gözler hep ayný bakýyor umutsuz ve çaresiz... yarýna kalýyor yoksulluðumuz çoðul acýlarýmýz ve yalnýzlýklarýmýz tekil yaþýyoruz kalabalýklarda yüreði yaralý duruyor her biri yangýn yeri kavruluyor acýlar kimi çocuk, kimi þair bazen Dersim, bazen Maraþ, bazen de Sivas mekana göre þekillenen oyunlar senaristler hep ayný oyunu yazdýlar...ykp
Sosyal Medyada Paylaşın:
krsykp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.