BEN ÇOCUKKEN

Dinle anlatayým köyle, köylümü,
Yemyeþildi köyüm bizler çocukken,
Tanýrdým hem küçük, hem büyüðümü,
Sevgi, saygý vardý bizler çocukken.

Çobanlar daðlara çýkar baharýn,
Üç-beþ sürü idi sýðýr, davarýn,
Çömleðe basýlýr, peynir, yaðlarýn,
Hepsi satýlýrdý bizler çocukken.

Kuzular meleþir, hep oynaþýrdý,
Gençler güreþir ve þakalaþýrdý,
Ýnsanlar iyilik de yarýþýrdý,
Küsler barýþýrdý bizler çocukken.

Tertemiz, çaðlayýp akar sularý,
Tam dört olukluydu Ceylan Pýnarý,
Hepsi ekilirdi bahçe, baðlarý,
Dað kekik kokardý bizler çocukken.

Komþusu komþuya yardým ederdi,
Birlikte aðlardý, hem de gülerdi,
Hastaya, düðüne mutlak giderdi,
Halk yardýmseverdi bizler çocukken.

Ömürlü sýlayý rahim edesin,
Eski dostlarýný tekrar göresin,
Yaþlýnýn elinde gidip öpesin,
Severdiniz dersin beni çocukken.

Ömürlü Aksoy Didim/Aydýn
"Ömürlük Þiirler" adlý þiir Defterimden
sayfa:37
Sosyal Medyada Paylaşın: