MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

HEY FANİ AŞK MAALESEF SEN BİR ÖLÜSÜN! ( 3 )
AZAP

HEY FANİ AŞK MAALESEF SEN BİR ÖLÜSÜN! ( 3 )








Eðer ki haksýz bir þekilde darp etmiþsen
Suçsuz bir garip kuþu
Týkanýr da kalýrsýn sonra boylu boyunca ortalarda
Çýkamazsýn küçücük bir yokuþu
Kul hakký ödenemez ki kul af etmeyince
Çekmezsen cezaný bulmazsýn ki huþu
Hiç bir hak da boþta kalmaz
Er ve geç çýkar önüne hayat hesabýnýn kuruþu

Söz de olsa; doðru taþa vur baþýný da gitsin
Çakalýn ininde kalmaktansa
Eðer nefsin yeline kapýlýp da kalmýþsa tüm ömrün
Sal sele bir boðuluþta gitsin
Adam görünen iblislere sýðýnmaktansa
Sürçü lisan ediþte durduysa dil yaban yüreklere
Dert olur önünde bütün yaþamýnýn geçmiþi
Eninde sonunda da irkileceksin
Kes dili de gitsin
Saracaktýr seni þefkatle sükûtun

Sözüm ona bir ve bütünüz unutulacak mý sanýrsýn bunca zulüm
Bir hayat kel ve topal da olsa
Açýk kalmýþtýr hesabý
Gönül deminden sökülüp alýnacaktýr karþýlýðý
Nasýl da gönlün isli dumanýnda kalýp yanýlmýþýz
Deðil mi?
Her hayatýn mutlak olan bir sahibi de vardýr

Gönül selinden fýþkýrýrsa tüm yaptýklarýnýn feryat seli
Duygularý boðar sicimiyle seni
Sönmüþ olsa dahi yaþamýn küf felsefesi
Ýçimizde ki özlem ve hasretler hep kaynar
Sönmemiþ bir köz gibi
Bir kavruluþta göðe çýkartý verir küllerini
Zaten biz aslen haddi aþan aptal bir avareyiz
Ne yaþýz ne de kuruyuz
Boþluk deryasýnda yoðruluruz

Bir sitem tufanýnda savrulunca öksüz kalmýþ o kalbin
Boþ boðaz seslerde kalýr tüm cismin
Frekanslarý çarpýp attýrýr yüreðin sessiz atýþýný
Týk nefeste olduðun yerde de yýðýlýþta kalýrsýn
Gönül atýþýnýn son ritminden
Çýkar ateþin sönük kalýr yanýn da o dayanýlmaz acýlar
An ve an hapsolur duygular
Kýpýr kýpýr kývranýrsýn

Ýnim inimde inlerken derin kuyulardan çýkýp gelir sesin
Hani nerde kaldý
O hisler ve arzulardaki doyumsuz ritmin
Þehvet ve çýkar potasýnda hoplayýþta topladýklarýn
Nasýl da geçiþte gitti onca zaman
Sadece bir nefeslik ömrün kadar ömür kusar
Kelime-i Þehadet dilen nasip olur veya olmaz
Ve daha da çok umutlar var olacaktý ya aþkta
Hani nerde?

An be an
Bir ömür geçiþte kayýp da gidiyor boþu boþuna gözlerden
An içinde yaþlanýr zaman
Duygular sarar kör virane kalmýþ boþluklarý
Her anda öz içinde yer arar durur baþkalaþmýþ özler
Belki de bu sondur kim bile bilir ki o aný
Zýtta taþýnca gölün
Hükmeder haþmetiyle tüm varlýðýna Hakk’ýn o gür sesi
Tutulacaktýr artýk son nefesin
Geldiðin yere doðru
Bir tutuþta da çekip alýr oltasýndadýr artýk biçare ölün…





(18.03.2012)AZAP…






ÇANAKKALE ÞEHÝTLERÝMÝZÝN RUHLARI ÞAD MEKANLARI CENNET OLSUN...BÝRAZ UTANIP DA SUSSUNLAR ARTIK BU SATILIK VE DÖNMELER...ÇEKSÝNLER VATANIN BAÐRINA SAPLADIKLARI HANÇERÝ...HAK TECELLÝ EDECEK NASIL OLSA...





Allahtan aldým emri iman da nur çok!

Kýnalandý küçücük pak ellerimiz
Kalkan olsun yüreðe var abdestimiz
Bir kuru ekmek ile dolu testimiz
Vatan namustan baþka yok ki kastimiz
Oy oy sultan anam oy dön de kana bak

Verilmiþ toptan emir düþmaný dilmek
Hedef bir tek can ile bin haçlý silmek
Dað taþ olup set olup geçit vermemek
Haydi þevkle yürü can bekliyor ölmek
Oy oy sultan anam oy dön de kana bak

Biz bu vatan içinde Türk Kürt ve Laz’ýz
Siz koca it sürüsü biz belki azýz
Biz güzel gönüllerde hem kýþ hem yazýz
Yüce Allah emriyle çalan bir sazýz
Oy oy sultan anam oy dön de kana bak

Çanakkale içinde Ýslam’ýn marþý
Ana ben gidiyorum haçlýya karþý
Elimden þanlý sancak sarýyor arþý
Kaný revan da kalan þehitler farþ’ý
Oy oy sultan anam oy dön de kana bak

Serpildi siperlere küçük bedenler
Allah için göz kýrpmaz göðsü erenler
Her yandan hak aþkýyla çalar sirenler
Düþünmez ki ölümü Hakka gidenler
Oy oy sultan anam oy dön de kana bak

Allah Allah sesinden yer ve gök inler
Ak kuzuyu kahpece vurur hainler
Namus ve þerefiyle uçar þahinler
Kör mermiler altýnda Mehmetler inler
Oy oy sultan anam oy dön de kana bak

Yaðýyor üstüme top vicdaný da yok
Allahtan aldým emri iman da nur çok
Bir karýþý veremem sana olmaz dok
Aldanmam imansýza zulme karným tok
Oy oy sultan anam oy dön de kana bak

Sýçrar aþarým bendi dönmem ki geri
Þehadette Allah’ým silecek teri
Yerim cennette benim resul de veri
Pak kanlarým akýþta ýslatsýn yeri
Oy oy sultan anam oy dön de kana bak.





(18.03.2012)AZAP…





YÜREKLERÝMÝZÝ KANATAN GÖNÜLLERÝN SULTANINDAN...

ÇANAKKALE ÞEHÝTLERÝNE

Þu Boðaz harbi nedir? Var mý ki dünyâda eþi?
En kesif ordularýn yükleniyor dördü beþi.
-Tepeden yol bularak geçmek için Marmara’ya-
Kaç donanmayla sarýlmýþ ufacýk bir karaya.
Ne hayâsýzca tehaþþüd ki ufuklar kapalý!
Nerde-gösterdiði vahþetle ’bu: bir Avrupalý’
Dedirir-Yýrtýcý, his yoksulu, sýrtlan kümesi,
Varsa gelmiþ, açýlýp mahbesi, yâhud kafesi!
Eski Dünyâ, yeni Dünyâ, bütün akvâm-ý beþer,
Kaynýyor kum gibi, mahþer mi, hakikat mahþer.
Yedi iklimi cihânýn duruyor karþýnda,
Avusturalya’yla beraber bakýyorsun: Kanada!
Çehreler baþka, lisanlar, deriler rengârenk:
Sâde bir hâdise var ortada: Vahþetler denk.
Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ...
Hani, tâuna da züldür bu rezil istilâ!
Ah o yirminci asýr yok mu, o mahlûk-i asil,
Ne kadar gözdesi mevcûd ise hakkýyle, sefil,
Kustu Mehmedciðin aylarca durup karþýsýna;
Döktü karnýndaki esrârý hayâsýzcasýna.
Maske yýrtýlmasa hâlâ bize âfetti o yüz...
Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz.
Sonra mel’undaki tahribe müvekkel esbâb,
Öyle müdhiþ ki: Eder her biri bir mülkü harâb.

Öteden sâikalar parçalýyor âfâký;
Beriden zelzeleler kaldýrýyor a’mâký;
Bomba þimþekleri beyninden inip her siperin;
Sönüyor göðsünün üstünde o arslan neferin.
Yerin altýnda cehennem gibi binlerce laðam,
Atýlan her laðamýn yaktýðý: Yüzlerce adam.
Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer;
O ne müdhiþ tipidir: Savrulur enkaaz-ý beþer...
Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak,
Boþanýr sýrtlara vâdilere, saðnak saðnak.
Saçýyor zýrha bürünmüþ de o nâmerd eller,
Yýldýrým yaylýmý tûfanlar, alevden seller.
Veriyor yangýný, durmuþ da açýk sinelere,
Sürü halinde gezerken sayýsýz teyyâre.
Top tüfekten daha sýk, gülle yaðan mermiler...
Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!
Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmýndan;
Alýnýr kal’â mý göðsündeki kat kat iman?
Hangi kuvvet onu, hâþâ, edecek kahrýna râm?
Çünkü te’sis-i Ýlahi o metin istihkâm.

Sarýlýr, indirilir mevki-i müstahkemler,
Beþerin azmini tevkif edemez sun’-i beþer;
Bu göðüslerse Hudâ’nýn ebedi serhaddi;
’O benim sun’-i bedi’im, onu çiðnetme’ dedi.
Asým’ýn nesli...diyordum ya...nesilmiþ gerçek:
Ýþte çiðnetmedi nâmusunu, çiðnetmiyecek.
Þühedâ gövdesi, bir baksana, daðlar, taþlar...
O, rükû olmasa, dünyâda eðilmez baþlar,
Vurulup tertemiz alnýndan, uzanmýþ yatýyor,
Bir hilâl uðruna, yâ Rab, ne güneþler batýyor!
Ey, bu topraklar için topraða düþmüþ asker!
Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alný deðer.
Ne büyüksün ki kanýn kurtarýyor tevhidi...
Bedr’in arslanlarý ancak, bu kadar þanlý idi.
Sana dar gelmiyecek makberi kimler kazsýn?
’Gömelim gel seni tarihe’ desem, sýðmazsýn.
Herc ü merc ettiðin edvâra da yetmez o kitâb...
Seni ancak ebediyyetler eder istiâb.
’Bu, taþýndýr’ diyerek Kâ’be’yi diksem baþýna;
Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taþýna;
Sonra gök kubbeyi alsam da, ridâ namýyle,
Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmýyle;
Mor bulutlarla açýk türbene çatsam da tavan,
Yedi kandilli Süreyyâ’yý uzatsam oradan;
Sen bu âvizenin altýnda, bürünmüþ kanýna,
Uzanýrken, gece mehtâbý getirsem yanýna,
Türbedârýn gibi tâ fecre kadar bekletsem;
Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem;
Tüllenen maðribi, akþamlarý sarsam yarana...
Yine bir þey yapabildim diyemem hâtýrana.
Sen ki, son ehl-i salibin kýrarak savletini,
Þarkýn en sevgili sultâný Salâhaddin’i,
Kýlýç Arslan gibi iclâline ettin hayran...
Sen ki, Ýslam’ý kuþatmýþ, boðuyorken hüsran,
O demir çenberi göðsünde kýrýp parçaladýn;
Sen ki, rûhunla beraber gezer ecrâmý adýn;
Sen ki, a’sâra gömülsen taþacaksýn...Heyhât,
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât...
Ey þehid oðlu þehid, isteme benden makber,
Sana âðûþunu açmýþ duruyor Peygamber.

Mehmet Akif Ersoy


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.