EZHAR

Kýrýlgan duygularým,
Bugün beni sordular bana.
Ne deseydim ezhar?
Güneþ,
Hazana bürümüþse ruhumu;
Gece, söndürüp duruyorsa
Mumumu yaktýkça düþlerim...
Ne deseydim ezhar?
Bilemedim!

Hasret!
Boynumda yaðlý bir urgan.
Vuslat!
Diyor sürgünsün sürgün,
Peþi sýra gayr-ý mümkün sevdanýn...
Keder!
Yüzümde karamsar maske.
Ýsyan!
Kýzýl bir daðýdýr gönlümün.
Lakin,
Bilemedim iþte.
Ne deseydim ezhar?

Kambur dilencisiyim yaþamýn,
Nefesini almasý ne de zormuþ,
Yorgunum...

Ah çileli babam!
Oy bahtýna küskün anam!
Sahi
Neden býraktýnýz ellerimi?
Neden götürmediniz beni de?
Ya da neden söylemediniz ?
"Çalýlar içinde bu hayat..."
Demediniz neden?
Yaralýyým...

Kader sokaðýnda bir zavallýyým.
Paslanmýþ kollarý çalýnan kapýlarýn.
Çarem þaþkýn,
Hallerim hüsran,
Gök gürültüsü terketmiþ sesimi.
Þimdi ne cevap vereceðim?
Baharýn, kýrlarýn, yaylalarýn...
Mest eden kokularýna.

Yooo öyle kolay deðil biliyorum.
Ne kadar bitkin olsam da,
Sararýp solsam da,
Öyle kolay deðil vazgeçmek.
Güzel olan bir þey var ki,
Kardelenin sevdasý gibi...
Umuttur yüreðimden tutan,
Sevgim var ellerimi býrakmayan,
Rabbim var koruyan...
Yýkýlmam ezhar!
Alkýþlayabilirsin beni artýk...


Meryem ASLAN
Sosyal Medyada Paylaşın: