AÇALIM GÖNLÜMÜZÜ

Aþk kapýsýnýn sürgüsünü açalým bu akþam,
Parmaklarýn ucuna basarak koþalým odaya,
Bakalým mavilere, yeþillere,
Özlem kokan gözlere doyalým bu akþam.

Baþýmý yaslayayým omuzlarýna,
Kendimden geçmeliyim ten kokusuyla,
Sürgüleri çekelim bu akþam.

Açalým gönlümüzü birbirine,
Ýçin için yaþayalým her þeyi,
Ýçimize çekelim özlemleri,
Býrakalým zamaný kendi haline,
Issýz sahillere kulaç atalým bu akþam.

Dalgalar var yürekten sahile vuran,
Yanýk hasret sevda kokan,
Tuzaklar var önümüzde kurulan,
Gel her þeyi seninle konuþalým bu akþam.

Nasýl kurtuluruz bu tuzaklardan?
Nasýl varýrýz yolun sonuna kadar?
Bildiðim tek þey, olursan yanýmda,
Aþk var, tutku var, mutluluk var.

Geceler var sýrýlsýklam ýslatan,
Geceler var mutluluktan aðlatan,
Gel yeniden yýldýzlarý tutalým bu akþam.

Bir de ben varým yanýnda,
Hep seni seven,
Neden? Niçin? Sevdiðini bilen,
Yalnýz gecelerde seni düþünen,
Doyumsuz duygularla,
Aþkla, sevdayla sadece seni bekleyen.

OSMAN ÖZTÜRK.
TAFLAN MEVSÝMÝ ÞÝÝR KÝTABIMDAN.
ANKARA.2008.





















Sosyal Medyada Paylaşın: