Çocukluðumun anýlarý bir rüzgar gibi, Geçiyor gözlerimin önünde, Hep çocuk kalmak isterdim. Ama dünyadan haberi olmayan, Her gün yeniden dogan, Yeniden solan bir çiçek gibi,
Çocukken yenen þekerler gelsin, Ama elmalý þekerim... Dünyada tadý yoktur þekerimin, Hep ondan yemek isterim.
Ýnsanlar hayatýn cilbesini çekerken, Ben rüyalarýmla boðuþuyordum. Ve öyle korkuyordum ki titriyordum karanlýkda, Çocukluðumda bir sel oldu akdý bir su gibi...
AHMET YAVAÞCA...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet efe yavaşca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.