AKAN KAN
Her gün yeryüzünde kan akýyor oluk, oluk.
Uzaktan seyrediyor, dünya denen topluluk.
Yine hortladý kendisine kral denen zorbalar.
Baþlarýný kaldýranlar eziliyor, çok zordalar.
Piri fani yaþlýlar, hatta bebekler vuruluyor.
Kan ve gözyaþý üstüne krallýklar kuruluyor.
Yaþadýkça daha ne zulümlere þahit olacaðýz.
Belki de akan kan ile bizler de boðulacaðýz.
Yer, gök aðlýyor da mazlumlarýn feryadýna.
Ýnsanlýk bu sese kulaklarýný týkýyor, inadýna.
Ne acý, yardýmý küffardan mý bekleyeceðiz.
Hesap günü sorulursa, ne cevap vereceðiz.
Bu zulme kim dur diyecek, kim önleyecek.
Kana susamýþ krallar, sanma ki ölmeyecek.
Kime kalmýþ ki dünya, bu zalimlere kalsýn.
Diliyorum ki, Rabbim elan ordularýný salsýn.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.