evleri sokaðýn dip köþesindeydi sevdiðimin, her sabah yolumu gözler beni görüncede yüzünde ufak bir gülümseme belirirdi O gün benim için sanki baharýn gelmesi gibi içimde mutluluk ve bitmek bilmeyen bir sevinç vardý onunla birlikte olduðum her saniye benim için çok deðerliydi, onsuz kaldýðým günlerin ne kadar kýymetli olduðunu anlýyordum
onunla beraber baharý beklerdim mor menekþelerden baþýna taç yapmak için ama O menekþelere kýyamaz ve koparamazdý ve onlarý hep öle yerinde severdi o menekþelerlen konuþtukca bende onlarý izlerdim onun gözlerindeki sevinç beni çok daha mutlu ederdi
adýda menekþeler gibiydi sanki adýný onlardan almýþ mor menekþe, benim hayatým olmuþ onun kokusu güzelliði gülümsemesi her þeyi beni ona bir kez daha aþýk olmamý saðlýyordu baðlanmýþtým onun sevgisine tutunmuþtum onun aþkýna essede rüzgar savuramazdý beni artýk, üstümden eser geçerdi güneþ ýsýtýrdý bizi doðunca batýncada alýrdý gölgesinin altýna saklardý sanki ve hep korurdu beni....
yazan : Samet Karaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
gecenin_adı.sen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.