Bir villa ki emanet, iki aylýk bir süre, Öyle güzel manzara, gizlemiþ sanki küre. Önümde uzanýyor körfezin mavi rengi. Bir doða harikasý, bozulmamýþ ahengi.
Dudaðýmda bir kadeh, balkon geniþ, havadar. Karþýmda duruyor, yemyeþil sýra daðlar, Gözlerinin renginde, ondan beri körfez var. Gurubun güzelliði seni andýrýyor yâr.
Gurubun tatlý rengi iki saat kaybolmaz. Yýllarca seyretsem, bu renge doyum olmaz. Gençliðimde deðil de, neden yetmiþimde? Böyle bir zevk duymadým, hiç de geçmiþimde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yusuf Canturk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.