Erken başlayan gün

Erken
uyandým.
Açtým. Çok aç.
Neredeyse iki gündür bir þey yemiyordum.
Yiyecek bulmak için sokaða çýktým.
Boþtu sokak
midem kadar
boþ...
Hýzlý adýmlarla
markete yürüdüm.
Henüz açýlmamýþtý.
Ben de
arka tarafa dolaþtým.
Dünden kalan yiyecekleri
döktükleri
mavi bidonlarýn olduðu yere.
Benden baþkalarý da vardý.
Her zaman olduðu ve olacaðý gibi.
Fakat beni görünce
hemen tüydüler.
Belalý bir tip olduðumu
biliyorlardý.
Bidonlar boþtu.
Midem de öyle.
Derken sokakta bir sarýþýn belirdi.
Hemen tanýdým.
Daha önce
üzerine çýkmýþlýðým vardý.
Fakat beni görünce
hemen topukladý sarýþýn.
Koþup yakalamak istedim
ama dedim ya
çok açtým.
Enerjimi yiyecek bulmaya saklamalýydým.
Sonra parka gitmeye karar verdim.
Ezilmemek için
koþarak geçtim
yolun karþýsýna.
Bu açlýðýmý daha da arttýrdý.
Yiyecek bir þey bulma ihtimaline
ters oranla
güneþ yükseliyordu.
Güneþ güçlendikçe
ben zayýflýyordum.
Þansýma park sakindi.
Çeþmeden biraz su içtim.
Yokluðu var eden
ilk maddeyi...
Varlýðýyla midem nefes aldý.
Sonra
aðaçlarýn arasýnda.
bir esmer belirdi.
Parkýn ortasýnda kýrýtarak yürüyordu.
Dedim ya park boþtu
peþine takýldým hemen.
Umursamadý beni...
Ýyice yaklaþtým yanýna
ve ensesinden tutup
çimlere yatýrdým.
Esmerin iþini orada görürken
midem gurulduyordu.
Neyse
kýsa tuttum bu kez.
Býraktým esmeri
ve koþarak uzaklaþmasýný izledim.
Yiyecek bir þeyler bulmalýydým.
En çaresiz kaldýðým anlarda
yaptýðým gibi
bahçeye gidip bir piliç kapmaya karar verdim.
Ýhtiyar hergele her zaman nöbet tutardý.
Genellikle yakalýyamazdý beni.
Çünkü sessiz ve hýzlýydým...
Kýsa süre sonra bahçedeydim.
Öylece geziniyordu beyaz piliçler
biraz sonra öleceklerinden habersiz
aptal ve sakin.
Ýhtiyar yoktu bu kez.
Büyük ihtimalle karýsýný
becermeye çalýþýyordu.
Tam piliçlerden birini kapmak üzereyken
tanýdýk bir koku aldým.
Taze etin kokusunu hemen tanýdým.
Kýsa sürede buldum yerini.
Gazeteye sarýlý büyük parça biftek.
Ýþtahla mideye indirmeye baþladým.
Doymak
doðmaktý.
Doðduktan sonra
hayatta kalmak için
tekrar doymak gerekiyordu...
Neredeyse bitirmek üzereydim
fakat bir terslik vardý.
Kor gibi kýrmýzý bir sýcaklýk önce mideme
sonra bacaklarýma ve boynuma yayýldý.
Dünya ters döndü.
Aðaçlar,
evet aðaçlar
gökyüzüne kök saldý.
Nefes almayý býraktý ciðerlerim.
Baþýmý yavaþça topraða koydum,
gözümde yaþ vardý
aðladýðýmý sanmýyorum
ya da aðlamadýðýmý...
Ve bahçe sahibi ihtiyarýn
bana yaklaþmasýný izledim.
Öylece durdu yanýmda.
Ýlk defa bu kadar yakýndan
görüyordum onu.
Ve orospu çocuðu yakýndan
daha çirkindi
duyduðum son þey çirkin sesi oldu:
“Lanet köpek! Sonunda hakladým seni!”
derken sesi gururluydu…
Bunun üzerine dilimi çýkardým ona
ve
öldüm...









Sosyal Medyada Paylaşın: