“Seni seviyorum …” Diyebilmeyi Çok istedimse de, Bunu söylemeyi ar saydým. Mutluymuþ gibi görünmek. Gururumu okþadý, Bu basit kazancý Kâr saydým.
Sevgilide görmedim bir vefa. Doðrusu bende açýlamadým. Yýllarýn kahrý birikti, Oturup, aðlayacaðým. Gelmeyeceðini bile, bile, Bakacaðým yollarýna. Bana göz kýrpan seraba, El sallayacaðým.
Fýrsatlar denizde balýk gibidir. Bu gün, yarýn diye, Oyalamaya gelmez. Kaçarsa, tutamazsýn. Sonra öyle piþman olursun ki; Sayfalar dolusu yazsan, Her gördüðüne anlatsan, Yine de unutamazsýn.
Nihayet çekip gitti uzaklara, Bomboþ kaldý dünyam. Bin kahýr, bin piþmanlýk, Sokaðýnda dolaþýyorum. Her þeyden medet umarak; Baktýðý çiçeklere, Bastýðý çimenlere bakarak, Bir hatýra izi arýyorum.
Gittiðinde anladým yalnýzlýðýmý. Rüya olmasýný istiyorum. Lakin gerçeðin ta kendisi, Yokluðunla telaþtayým. Rüzgâr kýrmýþ tutunacak dalýmý. Yollarý baþýboþ adýmlýyorum. Bir uçurumun kenarýnda, Nefsimle uðraþtayým.
Sabri Koca Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.