AŞKINI HELAL ET...

AÞKINI HELAL ET...

Yalnýzlýklar rýhtýmýnda
Batýk bir eylülün hüzne bulanmýþ
Ne ilk ne de son yolcusuyum.
Sararmýþ kefenler giymiþim üst üste
Boðazýmda halka açýk düðümler
Kör, dilsiz ve nefessiz...
Henüz yýkanmamýþ cesetler kadar
Kokuþmuþ ve çürümüþ düþlerim
Kaç intihar eder hayatým?..
Bilmiyorum...
Koþar adýmlarla yürürken ölüme
Acemi çýðlýklar biriktiriyorum dudaklarýmýn arasýnda.
Yorgun sesimi bi aralasam
Bütün saðýrlar, kör kütük üstüme gelecek sanki.

Bu kentte aþklar leþ kokuyor sevgili!
Ýlkler çoktan defnedilmiþ
Sonbaharlar can çekiþiyor
Deþilen göz çukurlarýmda.
Morarmýþ bakýþlarla süsleniyor
Bir bir coplanan umutlar
Her sabah
Yepyeni mutluluklar sallandýrýlýyor taþlaþmýþ bulvarlarda
Çaresiz...
Korkaklýðýna sýðýnýyor insanlar kaypak sokaklarýn.
Caddelerde inadýna kol geziyor zulüm
Yakalandý mý hisler;
Müebbet yutuyor sahipsiz duygular
Ve hiç acýmadan
Recmediliyor p/enselenmiþ inançlar...
Ne yana dönsem
Sesini yutmuþ kornalarýn telaþlý uðultusu
Ve ne zaman geçmek istesem
Senden ta uzaklara
Kýrmýzýlar çakar alnýmýn tam ortasýnda.
Halbuki;
"Ezmek kolay" derdin, kendini
Gel gör ki
Öyle ucuza vurulmuyor sabrýn direnci.

Ben, burada
Tel tel dökülürken kendi kendimden
Kambur hayallar çizerken kederlerimden
Sen, orada
Sersem rüyalar peþinde
Tutarsýz vaatler kurbaný
G/izine buyurduðun binbir suratlarla
Dönüþü yok...
Her gece kanlý sevdalý.

Oysa, resmeyleyip baharý
Kendi çerçevemizden seyredecektik hayatý
Bayýltmak mümkün olsaydý zamaný
Boðardýk belki anlamsýz kýlýnanlarý
Kim bilir..?
Belki de ölümsüzlük içip
Þah damarýndan vururduk, bütün uðursuz acýlarý.

Ne hazin ki...
Kayýp ilaný verdirdik nihayetinde aþka
Aradýk, bulamadýk
Bulsak da, anlayamadýk.
Sorgusuz sualsiz hapsettik kirlenmiþ ellerde
Sûni gülüþler bulaþtýrdýk simasýna
Korkunç ateþler kucaklayýp
Büyük günahlar sýkýþtýrdýk el deðmememiþ boðazýna.
Bak iþte!
"Vebali ne canlar alýyor içimizden her saniye
Söylesene yâr!
Helal sevdalar dururken
Harama sýmsýký vurulmak da ne böyle..?"

Yorgunum, anlayýver
Yýrt at ruhumdan ruhunu n’olur!
Aslý astarý bile kalmasýn anýlarýn.
Çekip gitmeliyim kendimden
Bir daha tutulamam böylesi salgýn bir bahara
Bir Ýstanbul sabahý
Ansýzýn gelirsem hatýrýna
Bil ki..!
Daha fazla baðýramýyor
Bu neþter yemiþ kalbim
"Aþkýný helal et!
Susmaya gidiyorum
Sen kal
Ben ölüyorum...

Sezgin Karadað
Sosyal Medyada Paylaşın: