SEVMEK VARKEN!..

Nefs denen duygularý ah yere serebilsek;
Gözlerde güneþ doðar gönül çiçek açardý…
Kul olmanýn gereði, hakkýný verebilsek;
Þeytan aman dileyip köþe bucak kaçardý…

Sevgi çýktý yürekten haset girdi yerine;
Dedikodu kazaný biz sustukça!..kaynadý…
Düþen birini görsek sevindik kederine;
Düþmanlar zevke gelip kývýr kývýr oynadý…

Selamlar dil ucunda hatýr sormak suç sanki;
Görsen senin derdini bir baþkasý sýrtlýyor…
Tahammül hak getire sabýr demek güç sanki;
Dostluklar son nefeste riyakarlýk hortluyor…

Ne bu kibir bu gurur taþ olsa çatlayacak;
Eðer nasip olursa mezarýmýz üç karýþ…
Yarýn mahþer gününde kim sýra atlayacak;
Hepimiz yürüyoruz ölüme karýþ karýþ…

Dünya büyük arkadaþ lakin küçük kalan biz;
’Sevmek de ibadettir’ emrine uymuyoruz…
Minnacýk dünyamýzda hayallere dalan biz;
Gözler kör kulak saðýr, duymuyor, duymuyoruz…

Ali ALTINLI – 16/03/2012
Saat: 00:29

Sosyal Medyada Paylaşın: