Özlemek; sensizliðin sofrasýnda her nefes Bir yüreði ikiye pay etmektir sevgilim. Ne geçici bir arzu, ne hayal, ne de heves, Kâinata bu aþký duy demektir sevgilim…
Sensizlik; sessizliðin alýn yazýsý gibi, Yanýmdan ayrýlmýyor ana kuzusu gibi, Ýçe doðru kanayan hançer sýzýsý gibi, Açtýðýn yaralarý say demektir sevgilim…
Beklemek; alevlerin ortasýna dalarken, Acýyý unutmaktýr hayaline gülerken, Her gece yokluðunu can evime alýrken Gönlümdeki yüzüne ay demektir sevgilim.
Hasret; tek bir zülfüne dokunduðunda rüzgâr Gölgen gibi gezmektir peþinde diyar diyar, Sorunca bu gecelik baþka bir emrin mi var, Saki’ye bir yâr daha koy demektir sevgilim.
Sevmek; umut ekmektir seninle yarýnlara, Ve atmak yalnýzlýðý en derin zindanlara, Onu sevmek ne demek deyip de soranlara, Can çýksa da çýkmayan huy demektir sevgilim.
Vuslat; Senli bir þehrin sabahýna uyanýp, Ayakta kalmak için ümitlere dayanýp, Geldiðini görünce secdelere kapanýp, Azrail’e bir defa cay demektir sevgilim…
YusuF Mescioðlu Onbeþmartikibinoniki
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.