Anlarsýn belki !
Çok kötüyüm, her yerim a c ý y o r
-Ah evet, özür dilerim-
Ýnanmýyorum artýk hiç gerçekleþmiyecek
Zamanýn tavan arasýna terk ettiðimiz ...
Hem, biliyor musun ?
Eðer gözleri olsaydý yüreðinin
Beni sözlerinde durmayýþýnýn yýprattýðýný anlardý eminim
Sen unutsan da unutmaz bunu A l l a h
Aklým uyuþtu
Üþüyorum, hiç kabul olmuyacak duâlarýmýn rüzgarýnda
Ne anladýysam bu aþktan
Allah’ým beni a f e t s i n
Suçum çok sevmek
Cezam
Kanamalý bir sancýyla
Buz gibi ö l ü m
Ne o, aðlýyor musun ?
Ne tuhaf !
Hala anlayamadým
Senin dilinin ucunda dönüp duran
Ve ’seni seviyorum’la" baþlayýp
Kül olan sözlerin
Ve o ses;
Aþk yanlýz kalýrsa b ü y ü y e m e z m i þ
Ki artýk
Anladým
Bizimkisi bozuk bir aþk masalý imiþ
Bir daha gözlerimi kapatýp öpemem de s e n i
Bugün ilk defa yemin edip, dualar okudum
Sezsizce aðlayarak ayrýlýðý öptüm d u d a k l a r ý n d a n
Ben, beni biliyorum
Bu ilk ve son olacak
Bir daha hiçbir adama sana baktýðým gibi b a k m a y a c a ð ý m
/.../
Özür dilerim
Bütün gidenler gibi
Sen k a l
Ben g i d i y o r u m
Gönül Aydemir Adýgüzel