Maskelerin altýndaki yüzleri tanýyor yine de oyuna devam diyorsun yaðmurun yeni yýkadýðý ve güneþin yaladýðý parlayan kaldýrýmda yürürken. Cillop gibi kaldýrým tek çöp yok. Ya ruhun?
Isýrmayan it koþmayan at gibi bekliyorsun sýranýn geleceði günü... Kanserin sorumlusu sigara mý gerçekten? Peki ya üzerinde öldürür yazmayan kadýnlarýn? Daha ne kadar hýzlý yaþayacaksýn bir o kadar hýzla yaklaþýrken ölüme...
Aileni býrakýp gittiðin günü hatýrlýyor musun? Keþke daha geç gitseydim demedin mi hiç? En büyük keþkedir hayat.
Kalbin ölçü birimi karat olarak belirlendi birileri tarafýndan… Giderek hýzlanýyor hayat, fren yok, tünelin sonundaki beyaz ýþýk kozmik duvar ve çarpmadan duramýyacaksýn…
Kedinin týrmaladýðý an hissettiðindir gerçek hayat...
Sosyal Medyada Paylaşın:
oneiras Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.