PANZEHİRİM SENSİN

Baþ edemez oldum ben kendim ile,
Aþkýn ile yanan þu yüreðimle.
Baþka bir þeyleri görmüyor gözüm,
Gün be gün eriyip, çürüyor ömrüm

Ateþler içinde yüreðim yanar,
Fayda edemiyor soðuk rüzgârlar.
Neredesin dön gel dayanmaz özüm
Gün be gün eriyip çürüyor ömrüm.

Yataðým yorganým mahzun kaldýlar.
Haram oldu bana tatlý uykular.
Geceleri sýzlar sol yaným göðsüm.
Gün be gün eriyip çürüyor ömrüm

Yalnýzlýk zehiri akar içime,
Panzehirim sensin yok baþka çare,
Yavaþtan yavaþtan geliyor ölüm,
Gün be gün eriyip çürüyor ömrüm.

Seni düþler iken gece yarýsý,
Cama atýversen bir küçük taþý,
Hayâl belki ama arzular gönlüm.
Gün be gün eriyip çürüyor ömrüm.
Sosyal Medyada Paylaşın: