UZAYINCA GÖLGELER
Uzayýnca gölgeler, yaklaþýr günün sonu.
Karanlýk gecelerin, içimdedir korkusu.
Yok yolumu gözleyen, evimde gülümseyen.
Ýþte bu korkularým, yalnýzlýðým yüzünden.
Karanlýk gecelerde,Ýlerlemez yelkovan.
Enginde gemi gibi,çok yavaþ gider zaman.
Uyku girmez gözüme, uykular artýk haram.
Yalnýzlýðýn zehridir yüreðime damlayan
Gece sessizliðini ,bozar bir baykuþ sesi.
Benim yalnýz yüreðim, baykuþ yuvasý sanki
Bazen karanlýklara ,dalar gider gözlerim.
Bir yandan da bir ismi, durmaz heceler dilim.
Cama vuran damlalar, ýslýk çalan rüzgârlar,
Yalnýz gecelerimin.birer sesidir onlar.
Bu iþkence bu ýzdýrap, bilmem nereye kadar?
Bilemiyorum artýk, Mevlam versin bir karar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.