TERS YÜZ EDİLMİŞ ŞİİR

Yeter ki hiç sönmesin gönüllerde meþalem;
Razýyým her çileye gece gündüz yanarým.
Harý, özünde tüten, asla duymazmýþ elem.
Yanmak arýnmak mýdýr? Anlat bana yâ nârým!
Canan’ýmdýr seyrimde; cana, biricik kalem;
Dýþýmda döner âlem; içim ayrý bir âlem!

Gizli özne olarak kalacaksýn ömrümde;
Bahtým karaladýkça ters yüz olsa ömrüm de.

Hayâlleri haybeden gerçekte kaybedeniz;
Amelleri katýnda yankýlanýr irâdem!
Toprakta kavilleþmiþ tek ruh iki bedeniz;
Biz ki kendine menkul; biz ki garip bir âdem!
Aþkla vurur gözlere, yâre hâreli deniz;
Gözyaþýna hükmeden derde dermân ideniz!

Sindirmeden söz kusmak bana en büyük vebâl
Genleþen kâinatta, meramým; çiçek ve bal.

Bir nizam ki zamaný akýtýyor zamana
Tekdüze geçen her an sanma andan zayiat.
Ýmanýn inadýna sürüyoruz amana;
Belirtili dünyada belirtisiz bir hayat!
Nedir nefsin gayesi, nefeslerdeki mânâ?
Tasasýz koþuyoruz tasa edilen ana.

Harfbeharf tozuyorum: O’nu övmek üzere
Ýþbu kelâm ki bende, ben Canan’da bir zerre…


22.02.2011


Sosyal Medyada Paylaşın: