El-Hamîd
Methi sena edilen, övgüye layýk olan,
Nimet fiillerine devamlý þükür alan,
Þükür nimetlenmekten, hamd ise ibadetten,
Hamd ondan ona, kulun ki icabetten.
Övgü sena sahibi, kendisinde “icmali”
Çünkü o her þeyin, bizzat kendi “faili”.
Besmelede dürülen, Fatiha da açýlýr,
Burada “Hamd” etmekten, mümkün mü ki kaçýlýr?
Hamd Allah’a ve Rabbe, O Rahmandýr, Rahimdir.
Söz hakký verene “Hamd” etmeyenler zalimdir.
Fatiha’da bu ruhun, manevi inceliði,
“Kulum bana hamd etti” diyenin yüceliði.
Ýstekle alakalý, iyiliðin öncesi,
Ýyilik sahibine, þükranlýk düþüncesi.
Medih, teþekkür ile birleþen övgü özü,
Bu manada her kelam “Hamd” ile toplar sözü.
Fakat her övülene, hamd ile gidilemez,
Eþyalar övülse de, asla hamd edilemez.
Hamd nimete deðil, nimeti verenedir,
Sebepleri yaratan sebebi görenedir.
Her Hamd medih’dir fakat,her medih Hamd deðildir
Hamd ve þükür, delile dayanan bir meyildir.
Bunlarýn sonucunda, gönle sevinç dolmasý,
Hamd etme hazzýyla, kulun huzur bulmasý.
Kulundan senasýný elbette oda sever.
Senanýn neticesi daima ona döner,
Her ne halde olsa da, Hak yolunda ki erler,
Onlar “Elhamdülillah, âlâ külli hal” derler.
Âlemde her lafýzda, mutlak sena bulunur,
Müþahede yoluyla, hamd-ü sena olunur.
Bu da ehli irfanýn, tavrýyla ilgilidir,
Verdiði ilim kadar, kullarý bilgilidir.
Nimetleri anlatmak, eðer gurur deðilse,
Fazilet ve erdemdir, secdeye kim eðilse.
Nimet verme makamý, nimetlenenden yüce,
Ne kadar Hamd etsek de, az gelmez mi o güce?
Hak Teâlâ hamd eden, hem de hamd edilendir,
Hazreti Habip olan, bu ilmi tek bilendir.
Muhammet Mustafa’da, Ahmet ile Mahmud’dan,
Hamd ve övülme vasfý, tecelli eder toptan.
Bilen bilir, bilmeyen, bilene agâh olmaz,
Köre ayna gerekmez, keller de tarak almaz.
Þükrümüz muhtaç iken, þükürlerle þükrüne,
Diller sahilde kalýr, Hamdullah’ýn zikrine.
Hay Allah’ým sen seni, nasýl sena edersen,
Hamd-imiz o hamd ola, dilimizden sen dersen.
Yine zatý âline sonsuz þükür, hamdolsun,
Ki cümle kullarýn, senin rýzaný bulsun.
01.03.2012…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.