El-Veli
Hami, himaye eden muhib, muin, sadýk, yar,
Böyle velisi olan, insanlar ne bahtiyar.
Sevilmenin sevmenin, gönül dilinde tadý,
O en kudretli dostun “Veli” dir diðer adý.
Sevmeyen düþman kalpte, ateþsiz duman tüter,
“Gerçek bir dost olarak, sadece Allah yeter”
“Allah, iman edeni, karanlýktan kurtaran,
Iþýkla yol gösterip, aydýnlýða çýkartan.
Ýnkâr edenler ise, taðut’u dost edinir,
Taðut onlarý nurdan, karanlýða getirir”
Mümin olan kullarý, yokluk karanlýðýndan,
Alýp varlýk nuruyla, nur verir aydýnlýðýndan.
Ýlmi geniþlik gelir, darlýðý çekip gider,
Böylelikle o kula, yardým ve ihsan eder.
Perdeler karanlýktýr, müþahede aydýnlýk,
Olunca Hakka tazim, mahlûkata saygýnlýk,
Zahirde Nebi olan, batýnýn da Veli’dir,
La mekân olan dostun, yeri gönül evidir.
Allah’tan baþka veli, olmaz gerçek mümine,
Dostluðu kâfi gelir, onun tevhit dinene,
Kazandýrýr kullara, Hakkýn ziyasý feri,
Zulmetlerden kurtulur, ehli tevhit neferi.
“Müminlere yardýmým, üzerimde bir haktýr”
Bu manada “hamilik” vadi ezel, mutlaktýr.
Allah’ýn velileri, korkulardan emindir,
Halil’i ateþlerden, kurtarmasý delildir.
Can-mýsýn, canan-mýsýn? Aðlatýrsan gülemem,
Yar-mýyým aðyar-mýyým? Bildirmezsen bilemem.
Sevene sevgilinin, adý dilinden düþmez,
Özel sevgiyle yanar, hararetle didiþmez.
Böyle olan aþýðýn, küllerine can verir,
Hatta ir can da ne ki? Yerine Canan gelir.
Ya Rabbi dostluðunu, cümleden esirgeme,
Dergâhý izzetinden, bize “defolun” deme.
Gönlümüze tesir et, her azamýz anlasýn,
Baþkasýyla sohbete, mecalimiz kalmasýn.
01.03.2012…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.